“ေလလြင့္သူရဲ့တိမ္”
မုန္းတီးမွဳမ်ား ၊ စားသံုးရင္း
ခြန္အားသစ္ေတြ၊ ျဖစ္ခဲ့ျပီ၊၊
ႏွစ္သံုးဆယ္ျကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေရတိုက္စားရင္း၊ျငိမ္းခဲ့ျပီ၊၊
လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့ နာရီမ်ားအတြက္
အိမ္မက္ေတြကို ျဖတ္တိုင္း
အနက္ရွိဳင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေသာကမ်ား
ဘုရားတရင္းစိန္ေခၚခဲ့ရျပီ၊၊
ဂုဏ္သိကၡာေတြ ေျကမြျပီး
စီးသြားတဲ့ ဖိနပ္ေအာက္
အမွန္တရားေတြ ေမွာက္က်တဲ့အခါ
ဘ၀ဆိုတာ ေကာလဟာလပါပဲ၊၊
ေရႊရွာသူမ်ား၊
ေငြရွာသူမ်ား၊
ေနရာယူသူမ်ား၊
အားလံုးရဲ့ေနာက္မွာ...ငါ
ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္နဲ့
လူသတ္ခ်င္တယ္.....၊
ဒါေပမဲ့....
ဘာေတြမွေတြးမေနနဲ့ေတာ့
တိမ္ေတြရဲ့ကိစၥ
ရာသီေတြရဲ့ကိစၥ
ေလာကကိုမေတာင္းဆိုလိုက္ေလနဲ့
အိေျႏၷျကီးတဲ့ ေကာင္းကင္ျကီးလို
ေနလိုက္ေပါ့ကြယ္၊၊
(ဂ်ဴး)
မွတ္ခ်က္၊၊ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ့ ကဗ်ာေလးကို မွ်ေ၀ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ရွင့္)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
က်ေနာ္လည္း အဲဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ဖူးလုိ႕ မွတ္မိေနတယ္။ ဘယ္ေဆာင္းပါး၊ ဘာ၀တဳထဲကလဲဆုိတာေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ ၀င္ဖတ္ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ စာေတြအကုန္လံုးဖတ္လုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ဗုဒဘာသာအေၾကာင္း အျမဲသြန္သင္ဆံုးမတဲ့အဖြားကုိ သတိရတယ္ဗ်ာ။
Post a Comment